Ultimate, SPC and Tee tuners

...και ολίγον από APERITON!

Αρκετή συζήτηση αλλά και διαφωνίες έχουν υπάρξει επειδή χρησιμοποιώ το κύκλωμα SPC(Series Parallel Capacitance) του Doug DeMaw W1FB και όχι κάποιο άλλο στο ΑΠΕΡΙΤΟ συντονιστικό μου.

Ο λόγος είναι απλός και μοναδικός.

Είναι σχεδιασμός του Doug!

Ένας είναι ο ΕΡΜΗΣ και προφήτης αυτού ο Νταγκ!

Ερμής ακμπάρ!

Ποιά είναι όμως αυτά τα συντονιστικά, με τι μοιάζουν και πως δουλεύουν.

Εν αρχή ην το Tee transmatch.

Σχηματίζει το γράμμα ταυ ή Τ γιαυτό και η ονομασία του.

Είναι το βασικό συντονιστικό με δύο μεταβλητούς πυκνωτές σε σειρά κι ένα πηνίο, με λήψεις ή μεταβλητό, από τον κοινό κόμβο των μεταβλητών προς την γη.

Θεωρείται υψιπερατό συντονιστικό και δεν εξασθενεί αρκετά τις αρμονικές του ταλαντωτή.

Αυτό ήταν μειονέκτημα την εποχή την οποία τα μηχανήματα χρησιμοποιούσαν ταλαντωτές στην βασική συχνότητα λειτουργίας και ήταν πλούσια σε αρμονικές της θεμελιώδους συχνότητος.

Σήμερα με το PLL και το DSS, με τα Band Pass και Low Pass φίλτρα μπορούμε να πούμε ότι ακόμα κι αν υπάρχουν είναι κατά 50 ή 60db χαμηλότερες από την θεμελιώδη.

(για να σας δώσω μιά ιδέα για τα db και τα μεγέθη, τα -50db είναι ένας λόγος πολλαπλασιασμού ή διαίρεσης επί ή διά 100.000. Τα 60db είναι λόγος 1.000.000 αντίστοιχα. Στην περίπτωση λοιπόν κατά την οποία η πρώτη αρμονική μας είναι το μισό της ισχύος εξόδου ήτοι 50W(!), η εξασθένηση κατά 50db σημαίνει ότι η ισχύς εκπομπής της μετά τα low pass φίλτρα του μηχανήματος θα είναι 0.0005W. Σε απλά Ελληνικά, μισό δέκατο του χιλιοστού του Βάτ!!! Προσέξτε όμως. Αυτό το απειροελάχιστο σκουπιδάκι ισχύος, είναι ικανός ο 40db ενισχυτής τηλεόρασης του γείτονα, να το πολλαπλασιάσει επί 10.000 και αν όχι να του παρεμβάλει σαν συγκεκριμένη συχνότητα τον τοπικό ταλαντωτή της τηλεόρασης αλλά, σαν RF γενικότερα να του ευαισθητοποιήσει το κύκλωμα εισόδου το αλλιώς ονομαζόμενο και “μπούκωμα”!)

Υπάρχει μία ιδιαιτερότητα στον συντονισμό ενός Tee transmach κι αυτός είναι το ότι οι πυκνωτές θα πρέπει πάντα να έχουν την μέγιστη χωρητικότητα για τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.

Δια να σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα συντονισμού ενός Τ τιούνερ ξεκινάμε με το να θέσουμε τον Cin στην μισή του χωρητικότητα και τον Cout στην πλήρη.

Περιστρέφουμε το μεταβλητό πηνίο μέχρι να δούμε μία μικρή βύθιση στα στάσιμα και μεταβάλουμε τον

Cin ρίχνοντάς τα ακόμα περισσότερο. Αυτό το συνεχίζουμε έως να καταφέρουμε να έχουμε τον μικρότερο λόγο στασίμων. Αν αυτός δεν είναι ικανοποιητικός, αφαιρούμε χωρητικότητα από τον Cout και επαναλαμβάνουμε όπως και πριν.

Αν το πηνίο δεν είναι μεταβλητό αλλά σταθερό, τότε, θέτουμε τον Cin και Cout στην μέση της διαδρομής τους και ξεκινάμε να ψάχνουμε το βύθισμα με το πηνίο και τον Cout αυτήν την φορά!

Επιλέγουμε μία λήψη στο πηνίο και μεταβάλουμε τον Cout. Όταν θα δούμε μιά μικρή βύθιση στα στάσιμα, τότε μεταβάλουμε τον Cin για ακόμα μικρότερη ένδειξη. Πάντα προσπαθούμε για την μεγαλύτερη χωρητικότητα στους πυκνωτές και την λιγότερη αυτεπαγωγή στο πηνίο.

Το Ultimate Transmatch 

από τον Lew McCoy W1ICP προσπάθησε να κάνει τα πράγματα ευκολότερα όσον αφορά το εύρος του συντονισμού και ασφαλέστερα όσον αφορά τις αρμονικές.

Στό άρθρο του το οποίο δημοσιεύτηκε στο QST του Ιουλίου 1970 παρουσίασε ένα transmatch ή συζεύκτη, όπως το ονόμαζε, το οποίο ήταν το κλασικό Τ κύκλωμα αλλά έχοντας έναν μεταβλητό πυκνωτή διαιρούμενου σώματος στην θέση του Cin. Κατ' αυτόν τον τρόπο, υπήρχε πάντα μία χωρητικότητα εν παραλλήλω με το πηνίο με αποτέλεσμα ο συντονισμός να είναι περισσότερος οξύς αλλά να επιτυγχάνεται η απόρριψη των αρμονικών του VFO.

Δέκα χρόνια αργότερα, στο πρώτο αμιγώς ραδιοερασιτεχνικό βιβλίο το οποίο αγόρασα και ήταν το 1980 the Radio Amateurs HANDBOOK,υπήρχε η παρουσίαση του SPC transmatch

του Doug DeMaw W1FB.

(μου πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσω ό,τι το match-box, δεν ήταν κουτί με σπίρτα!!!)

Στην ουσία ήταν ένα Ultimate transmatch με ανεστραμμένη την είσοδο-έξοδο. Ο Doug δικαιολογούσε την αλλαγή αποδεικνύοντας την ακόμα περαιτέρω μείωση της ισχύος των αρμονικών έναντι της προηγούμενης “ορθής” έκδοσης!

Αυτό και το in-line Wattmeter, ήθελα να τα φτιάξω. Ατυχώς την εποχή εκείνη, ένας πραγματικός ραδιο-θησαυρός, διαλυόταν με σφυρί και κοπίδι για μερικά εξαρτήματα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα αγοράζονταν δέκα στον παρά.

Οποιοσδήποτε μεταβλητός πυκνωτής με μήκος μεγαλύτερο των 10 εκατοστών αγοραζόταν το βάρος του σε χρυσό από τους “μεσαίους” και οτιδήποτε μικροκαμωμένο και με λίγα φύλα αγοραζόταν από τους “εφεμ” έναντι πλατίνας!

Υπήρξα κι εγώ αγοραστής. Τόσο ήξερα, τόσο έκανα.

Τουλάχιστον σφυροκάλεμο δούλεψα στην οικοδομή και όχι σε μηχανήματα.

Αν αυτό μπορεί να είναι, προς υπεράσπισή μου!

Εν ολίγοις αυτά είναι τα πλέον δημοφιλή συντονιστικά κουτιά ή συζεύκτες μεταξύ του πομπού και... “από εκεί και μετά”.

1ον Υποβιβάζουν την ισχύ των αρμονικών των παραγομένων στο/α κύκλωμα/τα ταλαντώσεως του πομπού και

2ον προστατεύουν το κύκλωμα ισχύος του Π/Δ μας το οποίο έχει σύνθετη αντίσταση 50Ω από την όποια τιμή σύνθετης αντίστασης μπορεί να παρουσιάζει το κεραιοσύστημά μας αρχής γενομένης του καλωδίου τροφοδοσίας, στην επιλεγμένη συχνότητα λειτουργίας.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΕΙΩΔΕΣ!

Το γράφει ο Doug στην παρουσίαση του καινούργιου(τότε!) συζεύκτη.

“...A Transmatch could be used to give the transmitter a 50-ohm load, even though a significant mismatch was present at the antenna feed point. It is important to remember that the Transmatch will not correct the actual SWR condition; it only conceals it as far as the transmitter is concerned...”

“...Ένας συζεύκτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δώσει στον πομπό φορτίο 50Ωμ, ακόμα κι αν υπάρχει παρούσα σημαντική δυσπροσαρμογή στο σημείο τροφοδοσίας της κεραίας. Είναι βασικό να θυμάστε ότι ο συζεύκτης ΔΕΝ θα διορθώσει την υπάρχουσα κατάσταση με τα στάσιμα. Μόνο που τα συγκαλύπτει όσον αφορά τον πομπό...”

Οι σύγχρονοι Π/Δ είναι σχεδιασμένοι να βλέπουν στην έξοδό τους φορτίο 50Ω ή λόγο στασίμων 1:1.

Οτιδήποτε άλλο φορτίο με διαφορετική αντίσταση ενεργοποιεί το κύκλωμα ALC και ο πομπός κατεβάζει ισχύ αν δεν την μηδενίσει εντελώς, προειδοποιώντας μας για σφάλμα.

Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε ακρότητες μεταβολής για να το διαπιστώσουμε αυτό.

Μπορούμε για παράδειγμα να είμαστε στους 3.560MHz κάνοντας χειριστήριο με κεραία η οποία είναι ρυθμισμένη γι αυτή την συχνότητα και να θελήσουμε να κάνουμε QSY στους 3.780MHz να μιλήσουμε με τους Έλληνες εκεί.

Το πλέον σίγουρο είναι ότι ο πομπός θα δει στάσιμα στην είσοδό του, αφού η κεραία και η κάθοδος θα δείχνουν Σύνθετη Αντίσταση Z πέραν της προβλεπομένης και θα ενεργοποιήσει αυτόματα το ALC κατεβάζοντας ισχύ. Τα ενσωματωμένα και πανάκριβα τιούνερ σε μερικά μηχανήματα, αυτήν την απλή προστασία παρέχουν.

Βοηθούν τον χρήστη να διευρύνει το εύρος του λόγου 2:1 στασίμων της κεραίας του κατά κάτι περισσότερο. Αυτό και μόνο!

Μεγάλες αποκλίσεις της αντίστασης φορτίου, αυτεπαγωγικά ή χωρητικά φορτία με αρνητική τιμή(reactance) αντιαντίστασης, είναι πέρα των δυνατοτήτων τους και ίσως μακροπρόθεσμα να τους δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα από υπερθερμάνσεις και σπινθηρισμούς.

Κατά την γνώμη μου, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το συντονιστικό για να “ρίξουμε τα στάσιμα” και ο πομπός να δώσει το μέγιστο της ισχύος του.

Και αυτό γιατί, η διαφοροποίηση της σύνθετης αντίστασης του φορτίου(κεραίας επί του προκειμένου) είναι πολύ μικρή και έχει ελάχιστη επίδραση στις απώλειες του όλου κεραιοσυστήματος.

Σε όποια άλλη περίπτωση, εξαπατούμε το μηχάνημα αλλά όχι το S-meter του έτερου σταθμού!

Θυμηθείτε το παράδειγμα στην ανάρτηση με τα ΣτάσιμαΚύματα τον υπολογισμό τον οποίο σας είχα δώσει.

Το δίπολο των 80μέτρων με τις απώλειες του κοάξιαλ θα εκπέμψει τα 93.026W από τα 100W του μηχανήματος.

Αν το ίδιο δίπολο το “συντονίσουμε” στα 40μέτρα, από τα 100W εξόδου του Π/Δ τα 18.931W θα φτάσουν στην κεραία να εκπεμφθούν!

Εύλογα λοιπόν θα με ρωτήσει κάποιος τι προτείνω;

Δύο είναι οι προτάσεις μου.

Η πρώτη είναι να κατασκευάσουμε ή να αγοράσουμε από μία κεραία για την κάθε μία μπάντα στην οποία θα εκπέμψουμε και να τροφοδοτήσουμε την κάθε μία κεραία με ξεχωριστό ομοαξονικό καλώδιο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΜΗΚΟΥΣ ή any length!

Η δεύτερη πρόταση είναι η κατασκευή ή αγορά, μίας κεραίας multiband ή ευρυζωνικής, η οποία θα τροφοδοτείται με ένα ομοαξονικό καλώδιο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΜΗΚΟΥΣ ή any length.

Και στις δύο προτάσεις, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα από τα προαναφερθέντα συντονιστικά βοηθήματα χωρίς να υπάρξει αξιοσημείωτη απώλεια ισχύος και “μονάδων”!

Αρκεί η κεραία ή οι κεραίες να έχουν συντονιστεί η κάθε μία ξεχωριστά για την συχνότητα λειτουργίας των.

Υπάρχει και μία τρίτη πρόταση, αυτήν την οποία εφαρμόζω εγώ αλλά ίσως να είναι από δύσκολη έως ανέφικτη για τους κατοίκους μεγάλων πόλεων.

Ένα δίπολο συμμετρικό ως προς το μήκος των σκελών του και τροφοδοτούμενο με ανοικτή γραμμή.

Δυσπροσαρμογή στην ανοικτή γραμμή υπάρχει όπως και στάσιμα κύματα.

Το ίδιο ακριβώς με το ίδιο μήκος ομοαξονικού καλωδίου!

Η θεμελιώδης διαφορά είναι ότι η ανοικτή γραμμή έχει ελάχιστες απώλειες έναντι του ομοαξονικού με αποτέλεσμα την μέγιστη εκπομπή ισχύος!

Δείτε το ως παράδειγμα.

Το συντονιστικό μετά το μηχάνημα ξεγελά δείχνοντας σύνθετη αντίσταση 50Ω και ο Π/Δ εκπέμπει 100W.

Αυτά τα 100 μεταφέρονται μέσω του ομοαξονικού στην κεραία.

Η κεραία αυτή καθ' αυτή σαν σύρμα ή αλουμίνιο δεν έχει πρόβλημα να ακτινοβολήσει αυτή την ισχύ.

Η σύνθετη αντίσταση όμως της κεραίας σε αυτήν την περίπτωση είναι διαφορετική από την στάνταρ αντίσταση του ομοαξονικού και η οποία είναι 52Ω.

Αυτή η δυσπροσαρμογή, μεταφράζεται σε απώλεια ισχύος με αποτέλεσμα να μην εκπέμπεται όλη η ισχύς η οποία εκπέμπεται από τον Π/Δ αλλά να μετατρέπεται σε θερμότητα κατά μήκος του καλωδίου και των σημείων σύνδεσης.

Στην περίπτωση της ανοικτής γραμμής, η σύνθετη αντίσταση της κεραίας θα είναι πραγματικά διαφορετική από την σύνθετη αντίσταση της ανοικτής γραμμής η οποία μπορεί να είναι από 200Ω έως και τα 600Ω ή και ακόμα περισσότερο.

Η ανοικτή γραμμή όμως δεν έχει απώλειες κατά μήκος της οπότε, όλη η ισχύς εξόδου του Π/Δ μας θα φτάσει στην κεραία και από εκεί στον ανταποκριτή μας!

Στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις, ένας συζεύκτης του Π/Δ με την κεραία είναι επιθυμητός αν όχι και απαραίτητος.

Αρκεί να κατανοούμε την χρήση του και τις δυνατότητές του και να μην περιμένουμε υπερβολές από αυτό “θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ...)

Διάλεξα να κατασκευάσω το SPC του Doug W1FB επειδή το ήθελα από παλιά και γιατί ο Ανδρέας ο El Greco στερήθηκε τους μεταβλητούς για να μου τους δώσει. Του το όφειλα από τότε αλλά κάλιο αργά ποτέ! Καλή σου ώρα Ανδρέα όπου είσαι!

Έτσι όπως το αναφέρει ο Doug η σύνθετη αντίσταση εξόδου του την οποία μπορεί να προσαρμόσει στα 50Ω του Π/Δ, είναι από 20Ω έως 1ΚΩ!

Επειδή μου βρίσκονται κάμποσα συντονιστικά κουτιά(!) δεν το χρησιμοποιώ συχνά αλλά ποτέ δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα προσαρμογής παρά μόνο σε ακραίες καταστάσεις όταν η κεραία μου ήταν η W8JK με μήκος σκέλους 10 μέτρα.

Η σύνθετη αντίσταση έφτανε τα 5Ω ενώ η reactance ήταν πολύ μεγάλη με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς σπινθηρισμοί στους μεταβλητούς πυκνωτές ακόμα και με ισχύ 30W ή 40W!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΧΥΣ ΑΥΤΗ Η ΟΠΟΙΑ ΣΠΙΝΘΙΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΥΣΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΦΟΡΤΙΩΝ!(αυτά εις γνώση των μεσαίων και εν αναμονή της ανάρτησης για την “ιδανική' μεσαία κεραία)

Ήταν εποχή πυροτεχνημάτων τότε αφού ότι και να δοκίμαζα σε διαφορετική συχνότητα εκτός των 20m και 10m σπινθήριζε!

Στο SEM tranZmatch τα πηνία περνούν μέσα από την εποξική πλακέτα για να σταθεροποιηθούν. Στάχτη και πούλβερη από τους σπινθηρισμούς!

Το MFJ versa tuner αν και 3KW δεν κατάφερνε πολλά πράγματα!

Να κάνω παρένθεση και να σας πω ότι όλα τα τιούνερ του εμπορίου την ισχύ την οποία γράφουν ότι αντέχουν είναι για σχέση στασίμων 1:1!

ΜΑ, ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΑΣΙΜΑ 1:1, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΤΙΟΥΝΕΡ! ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;!

Αφού ξεκαθαρίσαμε το θέμα της επιλογής συζεύκτη ας φτιάξουμε έναν ή τουλάχιστον θα σας πω πως έφτιαξα τον δικό μου με τα δεδομένα εξαρτήματα τα οποία βλέπετε.

Μεταβλητοί Πυκνωτές.

Η τάση διάσπασης του ξηρού αέρα είναι 3*10Ε6 Βολτ/Μέτρο (3 .000.000v/m ή τρία εκατομμύρια βόλτ ανά μέτρο!) μεταφρασμένο στα δικά μας μεγέθη 3KV/mm κιλοβολτ ανά χιλιοστό. Τα βολτ είναι DC ή pk-pk AC.

Ακόμα κι αν δεχτούμε τις κατασκευαστικές ιδιομορφίες του μεταβλητού και σχετική υγρασία, ένα νούμερο της τάξης του 1KV/mm είναι πραγματικό και εφικτό.

Αν θυμηθούμε τον Νόμο του Ωμ, με σταθερή την ισχύ όταν η αντίσταση αυξάνεται, αυξάνεται η η τάση.

Με ισχύ εξόδου του Π/Δ 100W και σύνθετη αντίσταση 50Ω η τάση θα είναι περίπου 200V pk-pk. Για την ακρίβεια 197,989898 Βολτ!

Τάση = τετραγωνική ρίζα του γίνομενου ισχύος επί αντίσταση.

Με ισχύ εξόδου 100W αλλά σύνθετη αντίσταση 600Ω η τάση θα είναι περίπου 700V pk-pk. Για την ακρίβεια 685,85 Βόλτ!

Αν κι εγώ χρησιμοποίησα τους μεταβλητούς τους οποίους μου έδωσαν, καλό θα είναι να χρησιμοποιήσετε μεταβλητούς πυκνωτές με διάκενο μεταξύ των οπλισμών 1mm για στάνταρ ισχύ και διάκενο

γύρω στα 5mm όταν υπάρχει ενισχυτής και η σύνθετη αντίσταση εξόδου αναμένεται να έχει σημαντικές μεταβολές. Η χωρητικότητα των πυκνωτών μπορεί να είναι από 250pf έως 350pf βάσει των σχεδιαστών. Αν χρειαστείτε περισσότερη χωρητικότητα μπορείτε να παραλληλίσετε έναν σταθερό Silver Mica κατάλληλης ισχύος.

Πηνίο.

Αν και ένα μεταβλητό πηνίο είναι αρκετά ευέλικτο κατά τον συντονισμό, δεν είναι κάτι για να το χρυσοπληρώσει κάποιος.

Εκτός αυτού σκεφτείτε ότι όσο ποιό πολλά τα μεταβλητά στοιχεία τόσο περισσότερο είναι σύνθετη η επιλογή του σωστού C-L-C!

Για φανταστείτε να υπήρχαν 5 μεταβλητοί πυκνωτές και 2 ρόλερ πηνία!!!

Εγώ έφτιαξα το δικό μου σε φόρμα 4cm με ηλεκτρολογικό σύρμα διαμέτρου 2.5mm. Μην χρησιμοποιήσετε βερνικωμένο σύρμα γιατί θα έχετε μία μικρή δυσκολία(για να το θέσω κομψά) όταν θα πρέπει να βρείτε τις κατάλληλες θέσεις για να κάνετε τις λήψεις. Την φόρμα του πηνίου η οποία μάλλον θα είναι κομμάτι υδραυλικής σωλήνας κατάλληλης διαμέτρου μπορείτε να την αφήσετε ως έχει αλλά θα γίνει ένας μικρός χαμός κατά την κόλληση των λήψεων! Μυρωδιά και λιωμένο πλαστικό αντί για κόλληση!

Αν πάλι την αφαιρέσετε το πηνίο θα είναι μαλακό, θα κάνει κοιλιά και δεν θα κρατά σταθερό το διάκενο μεταξύ των σπειρών.

Εγώ έλυσα αυτό το πρόβλημα με το να προ τανύσω το σύρμα προτού το τυλίξω, δένοντας την μία άκρη του σταθερά και τεντώνοντας το κρατώντας σταθερή την άλλη άκρη.

Για 25 σπείρες θα χρειαστείτε βάσει τύπου D*π*25 όπου D η διάμετρος της φόρμας, π το δικό μας Αρχιμήδειο 3.14 και 25 ο αριθμός των σπειρών 4 μέτρα χαλκόσυρμα.

Στρίψτε και στερεώστε την μία του άκρη σε ένα κάγκελο ή ένα φράκτη ή ότι άλλο σας βρίσκετε αρκεί να είναι σταθερό και αφού κάνετε μιά-δυό στροφές επάνω στην φόρμα και την κρατήσετε σταθερά, τραβήξτε την προς το μέρος σας. Θα το νιώσετε το τέντωμα του σύρματος. Όταν θα το αισθανθείτε ότι κοντράρει και δεν τεντώνει άλλο, αρχίστε να περιστρέφετε την φόρμα προσέχοντας οι σπείρες να είναι η μία δίπλα στην άλλη χωρίς να καβαλούν η μία την άλλη. Εμένα με βολεύει να στρίβω τους καρπούς κάνοντας μία κίνηση σαν να κλίνω το γκάζι σε μια μοτοσυκλέτα. Κάποιον άλλον μπορεί να τον βολεύει να το κάνει ανάποδα. Κάντε μια δοκιμή στην αρχή με λίγο σύρμα για να δείτε ποιά κίνηση είναι πιό βολική για εσάς. Τυλίξτε τις 25 σπείρες ή ακόμα καλύτερα τυλίξτε όσες σπείρες σας δίνει περιθώριο το σύρμα. Οι παραπανίσιες αφαιρούνται πολύ πιό εύκολα από το να προστεθούν λειψές ή αναγκαίες!

Οι ειδικοί συνιστούν η τοποθέτηση του πηνίου να γίνει αφήνοντας το μήκος της διαμέτρου από μεταλλικές επιφάνειες γύρω του.

Άλλος ένας λόγος για τον οποίο χρησιμοποίησα πλαστικό κουτί το οποίο κι αυτό ακόμα, ιδιοκατασκευάστηκε!

Μεταγωγός διακόπτης

Πιό φτηνός και πιό απλός δεν γίνεται! Μεταγωγός 12 θέσεων αγορασμένος από τα Maplin για 2 Λίρες ανθεκτικότατος στην κακομεταχείριση και τα “πυροτεχνήματα”!

Με 12 θέσεις επιλογής και 24 σπείρες πηνίου, έχουμε μία λήψη κάθε δύο σπείρες! Υπέρ του δέοντος ικανοποιητική επιλογή!

Αυτά τα..ολίγα, για τους συζεύκτες και τα συντονιστικά κουτιά και ότι μας βοηθά να μεταφέρουμε ισχύ από το μηχάνημα στο “από εκεί και μετά”!

Κάτι θα έχω ξεχάσει ή διατυπώσει λάθος οπότε θα επανέλθω προτού το μετατρέψω σε pdf και το ανεβάσω scibd για να το κατεβάσετε εσείς με την σειρά σας!

73

και μην ξεχνάτε ότι:

ο λόγος στασίμων 1:1 ενός κεραιοσυστήματος, δεν συνεπάγεται τον λόγο 1:1 μεταφοράς της ισχύος προς την κεραία.